miércoles, 20 de junio de 2018

Minireseñas: El tren de Bagdad, de Manuel Forcano; Una lectora poc corrent, de Alan Bennett

Título: El tren de Bagdad
Autor: Manuel Forcano
Género: Poesía
Nº de páginas: 88 págs.
Editorial: EDICIONS PROA S.A
Lengua: Catalán
ISBN: 9788484376736
Año edición: 2004

Opinión:

Y hoy os traigo una reseña de otra de mis lecturas obligatorias en catalán. Como sabéis, no me están entusiasmando mucho, y la verdad es que esta no ha sido mucho mejor. Y encima es poesía. Que no tengo nada en contra de la poesía, pero a) no me gusta cuando no se usan figuras retóricas porque sino no me parece el lenguaje bello, b) No me gusta cuando no hay rima ni métrica porque me parece que no está trabajado y c) No me gusta cuando todo son símbolos y lo que se quiere decir se dice en clave, porque interpretar esas cosas no se me da bien. Por suerte, el único de estos puntos que cumple este libro es el segundo, así que hubiera podido ser peor, me ha gustado más de lo que pensaba.

Este poemario es corto, unas 80 páginas y contiene unos 7 poemas de bastante longitud. No es que sean narrativos exactamente, la mayoría son descriptivos, pero como mínimo había un pequeño hilo que hacía que no me perdiera. Todos están relacionados con la estancia del autor en Bagdad y las descripciones de los espacios se me han hecho muy reales.

Por supuesto, hay símbolos, parece que la poesía no puede ser de otro modo (con lo que me gustan a mí los poemas de Bécquer...), pero no me he perdido demasiado porque se entienden si prestas mucha atención, además, me ha dado la impresión de que el poemario entero nos proporcionaba una reflexión, un mensaje sobre el deseo, y que haya pillado eso ya me parece mucho.


En cuanto al lenguaje, no hay métrica ni rima, pero sí se usan numerosas figuras retóricas, entre las que destaca la comparación, la metáfora y las personificaciones. La verdad es que hay imágenes muy sugerentes, desfamiliarizaciones que me han parecido muy bien construidas y que he saboreado con gusto.



Eso sí, pensaba que por lo corto que es lo leería en nada, pero he tardado varias horas y es que la poesía no es lectura ligera. Tenía que pararme a reflexionar a cada verso, releer estrofas y recapacitar a cada página.

Este fragmento sobre los efectos de la guerra me ha gustado mucho

En conclusión, un poemario que está bien, que no es la octava maravilla ni mucho menos, pero que se puede leer. Tiene imágenes y metáforas bien construidas, además de estar ambientado en un lugar poco habitual. No os lo recomiendo, pero si no os queda otra que leerlo, os animo diciéndoos que no no está tan mal.

Y ya para terminar, os dejo con mi avance en Goodreads:



PUNTUACIÓN...2'5/5!


---------------------------------------------------------------------------------------------------

Autor: Alan Bennett 
Año: 2008
Título: Una lectora poc corrent
Ciudad: Barcelona
Editorial: Anagrama / Editorial Empúries
Traducción: Ernest Riera Arbussà
Páginas: 95 pàg.

Sinopsis:
És un dia qualsevol al Palau de Buckingham i els gossos de la Reina no paren de bordar cap a una banda del jardí per on ella no acostuma a passejar. Seguint-los, la Reina descobreix, aparcada, la biblioteca mòbil de Westminster, una furgoneta antiquada amb un bibliotecari també antiquat i Norman, un treballador de la cuina reial jovenet i pèl-roig, a qui Sa Majestat no havia vist mai. Una mica obligada per les circumstàncies, la Reina s'emporta un llibre en préstec, sense saber que a partir d'aquell moment les visites a la biblioteca i el fet de conèixer Norman li canviaran del tot la vida.La Reina s'aficiona a llegir fins a tal punt que la seva proverbial professionalitat queda en entredit: ja no és tan curosa amb les feines de la Casa Reial, que l'avorreixen mortalment, i només frisa per enllestir-les i tornar a la lectura. No cal dir que l'adquisició d'un hàbit tan perillós com inesperat preocupa enormement la cort i el govern, que faran tot el possible per allunyar de Norman aquesta lectora tan poc corrent i aconseguir que abandoni els llibres.

Opinión:

No soy fan de la metaliteratura, de libros que hablan de libros (con excepción de las antologías de Santiago Posteguillo), pero la protagonista de este libro me parecía curiosa y además había leído buenas reseñas de él. Lo vi de casualidad en la biblioteca y decidí llevármelo. Mi edición está traducida al catalán, pero también está en castellano.

¿De qué va? Pues básicamente, de lo que dice la sinopsis: la Reina descubre su gusto por la lectura. Y en eso se puede resumir todo el libro. No sé exactamente qué esperaba, pero sí que esperaba algo con más sustancia, no he sentido que me aportara nada. Seguimos a la reina de Inglaterra en su trayectoria como lectora, como se enfrasca en clásicos y más clásicos y poco más. Eso sí, me ha parecido curioso cómo todo el mundo ve mal que la reina se vuelva aficionada a la lectura, aunque esperaba que le pusieran más trabas.

Se habla mucho de libros clásicos, pero solo se los menciona por encima, el título y el autor, en ningún momento hay spoilers de argumentos ni nada así, algo que se agradece. Pero no ho sé, no hay grandes discursos en favor de la lectura, ni he sentido la pasión arrolladora de la reina por la lectura, pese a que no para de leer. Además, aunque la lectura cambia a la reina, tampoco he visto una transformación espectacular. Por otra parte, hay alguna que otra reflexión, pero tampoco diría que este sea un libro reflexivo.

Sobre el personaje de la reina, me ha parecido bien caracterizado, es muy realista y tanto su forma de ser como de expresarse se corresponden a un actitud real. Eso sí, no se profundiza en su historia y en su pasado y podría ser la reina de cualquier sitio. También me ha parecido curioso que la reina leyera libros de autores que conoció en su momento pero que no valoró, eso de ser una mujer tan mayor ofrece esa ventaja.

En conclusión, un libro corto y fácil de leer, en el que se repasan los títulos de libros clásicos y en el que vemos cómo alguien se convierte en adicto a la lecturas y las consecuencias que eso tiene. eso sí, me ha sabido a poco y no he conseguido captar el mensaje que nos quería transmitir.



PUNTUACIÓN...2'5/5!



20 comentarios:

  1. El poemario no pinta mal. En español me podría animar. Y con el segundo libro me picas la curiosidad, aunque veo que no te ha entusiasmado.
    Besotes!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues espero que les des un vistazo, a ver si te animas y me cuentas :)

      Eliminar
  2. ¡Hola!

    Me acabo de encontrar con tu blog y me ha gustado mucho, así que ya te sigo.

    Te dejo el mio por si te quieres pasar: Annie's Place

    Muchos saludos y nos estamos leyendo 💜

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola! Pues me alegro que te quedes por este rincón, nos iremos leyendo^^

      Eliminar
  3. Hola, la verdad es que yo no he leído poemarios hasta el momento, quiero empezar, así que esta entrada me ha caído súper bien, yo me quedo por tu blog, te dejo el mío por si te interesa visitarlo, saludos desde Kiwybooks.blogspot.com

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Idò tienes que intentar leer alguno, a ver qué te parecen. Y gracias por quedarte por este rincón :)

      Eliminar
  4. ¡Hola!
    El libro de poesía lo dejo pasar, no soy muy fan de la poesía
    El segundo me llama más la atención, ya voy a buscar la sinopsis porque la mitad de ella no la entiendo, pero por lo que he leído en tu reseña, me puede gustar
    Un saludo
    Yes, we can read together

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola! Aish, lo siento, se me olvidó por completo poner la sinopsis en castellano...Pero de todas formas, me alegro de que te haya llamado la atención^^

      Eliminar
  5. ¡Hola, Laura! ^^

    Sí, debería estar estudiando. Sí, lo sé, lo sé, no tengo remedio. Pero oye, tenía ganitas ya de ver qué me estaba perdiendo por aquí ^^ Vale, por partes. Así para empezar, no creo que me anime con ninguno de los libros que nos compartes. Quiero decir, está muy bien que, por una vez, te hayan mandado una antología accesible, no uno de esos galimatías que exigen que estés con el libro de consulta al lado. Sí, sí, rollo: si pone "pino" significa "corazón" - lo sé, no tiene sentido, pero es por poner un ejemplo jajajajajajajaja
    Bécquer es una jodida maravilla. Así de claro. A mí me gusta mucho la recopilación de leyendas. De hecho, la de Soria me parece una jodida maravilla :) Las poesías son también maravillosas ^^ Ais. Si es que... ¡qué maravilla! jajajajajajaja
    Más cositas, más cositas. El segundo libro... Uf. Pues casi que paso. No me molesta la metaliteratura. Es algo bonito, sobre todo si se consigue lo que esta novela no ha conseguido: transmitir el amor por la lectura. Ojo, que tampoco me parece mal. Si dices que se deja leer y pasa sin pena ni gloria... pues oye, no es una tortura ^^
    Espero que ahora tengas tiempo para leer cositas chachis ^^ Y contarnos cositas importantes, claro *cof* *cof* no obligues a Patt a sacar a Diálogo a pasear... *cof* *cof* Poco más, flor, espero que todo te vaya requetegenial y, oye, a disfrutar del verano, que te lo has ganado :)
    ¡Un besazo muy pero que muy grande y que pases un maravilloso fin de semana, guapísima! ^^

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola Carme! Nada, un placer que te tomes un descanso dando un vistazo a mi blog^^
      Jaja, y nada, entiendo perfectamente que no te animes con ambos.
      Sobra la antología, he de decir que ha sido mejor de lo que esperaba por lo que comentas, que no es un galimatías (a ver, es que después de leer poemas de Baudelaire, todo se entiende al 100%) ni hay cincuenta mil símbolos.
      Sobre Bécquer...pues las poesías las he leído, pero las leyendas no. Quizás debería replanteármelo...
      Idò sí, lo guay de la metaliteratura en este sentido es que te anime a leer algunos libros y que transmita el amor por los libro y en este caso...pues no me ha convencido ni para lo uno ni de lo otro. No ha estado mal, pero es eso, pasa sin pena ni gloria.
      Y síi, ahora voy a tener tiempo para leer lo que quiera, estoy muy happy :D

      Un saludo,
      Laura.

      PD: Qué tos que te ha dado, ¿te encuentras bien?

      Eliminar
  6. ¡Hola, Laura! No hace falta que jures lo de que no te gustaron tus lecturas obligatorias xD
    Respecto a la poesía, no voy a dar tantas razones como tú, no me gusta y punto. A veces veo tan enrevesados los poemas que no sé ni qué pretenden hacerme sentir. Solo leí un libro de poemas en el instituto y porque fue obligatorio, si hubiera sido de las lecturas voluntarias no lo hubiera escogido ni en broma. Era extenso y creo recordar que a muy pocos poemas les vi sentido.
    Al menos veo que éste no fue un desastre, si le viste cierto sentido, eso ya es un gran logro.
    El segundo también lo descarto, si no sentiste la pasión de la Reina por la literatura, ya entonces no le veo interés. Eso me pasó a mí con la protagonista de "La librería" y es motivo suficiente para que se te chafe toda la historia.
    Ahora que ya estás libre, céntrate en buscar buenos libros y encontrar tu 5/5 :D
    ¡Saludos! ;-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lloro mucho con lo de mis lecturas obligatorias...Snif, snif, qué mala suerte...

      "Respecto a la poesía, no voy a dar tantas razones como tú, no me gusta y punto" Me xap, ¡viva esa elaborada argumentación! xD Idòoo, ¿ves? A mí esa poesía que mencionas tampoco me gusta, pero, ¿has leído algún poema de Bécquer? Porque es justo lo contrario...

      Qué va, ni una pizca de la pasión de la Reina, he sentido, esperaba algo más apasionado...

      Sobre buscar mi 5/5, totalmente, ya tengo varias recomendaciones de libros favoritos de otras personas que he de leer sí o sí este año.

      Eliminar
  7. Yo... ya no tengo idea de qué hacer con la poesía. Tendría que buscar muy bien y con cuidado para toparme con algo bastante bueno y que me convenza. Con Una lectora nada común... Me parecería interesante, pero, ¿solo se trata de eso? ¿Y ni siquiera hay frases apasionantes sobre el amor por la lectura? Yo paso :/

    Un abrazo :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues sí, ninguno de los dos libros lo veo muy para ti. Con la poesía, creo que deberías darle una oportunidad al género, pero claro, deberías encontrar un buen libro con el que empezar y siento no poder serte de ayuda. Con Una lectora nada común...es eso, esperaba frases apasionantes sobre el amor por la lectura y no (lloro).

      Un saludo de,
      una Laura decepcionada.

      Eliminar
  8. Hola.
    La verdad es que no había escuchado mencionar a ninguno de los dos libros. El primero, me da gusto que estés leyendo en Catalán. Espero que sigas disfrutando de tus lecturas.
    En cuanto al segundo libro, luce bastante entretenido e interesante para adquirir algún conocimiento ligero por ahí, pero la verdad es que no lo leería con mucha emoción. Quizá es por que no soy muy seguidora del tema.
    Saludos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, este año he leído un montón en esa lengua :)
      Sobre los libros, pues sí, el segundo es entretenido, pero le ha faltado emoción, así que no te convencería...

      Un saludo,
      Laura.

      Eliminar
  9. ¡Buenaaaas! (づ。◕‿‿◕。)づ

    Bueno, veo que esta vez hay reseña doble, y normal, porque ambas son cortitas. Sobre la primera, lo cierto es que no me llama especialmente (esa referencia al fantástico Bécquer... ≧◡≦), pero por lo menos veo que no te ha disgustado. Y eso que es poesía... ¡y descriptiva! Me alegro de que algunos pasajes te hayan gustado, pero me da que no es mi estilo.

    Sobre la segunda, la idea suena interesante e invita a una buena reflexión, a que el autor plasme la pasión por la literatura a través del descubrimiento del arte, captando esos pequeños momentos y emociones que surgen en el proceso... pero veo que se queda en lo superficial. Este tampoco me lo voy a apuntar, pero por lo menos es cortito y puede ser un buen repaso de la literatura universal.

    PD: ¡Léete las Leyendas de Bécquer! ¡Te encantarán! ヾ(@^▽^@)ノ Si te gusta su poesía (que para mí es de lo mejorcito del romanticismo español), te aseguro que las Leyendas te van a encantar. Además, son todas muy cortitas (ninguna llega a las diez páginas) y se hacen muy amenas. Te recomiendo, especialmente, El rayo de luna (obra maestra (ღ˘⌣˘ღ)), El monte de las Ánimas y El beso, pero todas tienen un punto interesante (como Los ojos verdes, que también es curiosa).

    ¡Un saludete del de siempre! ★~(◡﹏◕✿)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola!
      Huy, pues sí, la poesía es un género del que leo muy poco porque no me gusta el verso libre que está tan de moda últimamente, ni los poetweets, ni los que usan palabras complejas, ni los poemas con mil símbolos e interpretaciones,... (me estoy dando cuenta de que terminaré antes diciendo cómo me gusta la poesía...) Y este, pues mira, como mínimo tenía algunas desfamiliarizaciones interesantes, me ha gustado más que el último que leí de poesía, y con diferencia. Pero no, qué va, no es de tu estilo.

      Idò sí, el segundo es eso, tampoco me ha convencido, esperaba que se plasmara más esa pasión por la lectura, y no. Eso sí, se mencionan muchos clásicos que no conocía, me ha parecido curioso en ese aspecto. De todas formas, tampoco termino de verlo de tu estilo.

      Un saludo de,
      una Laura decepcionada con sus lecturas.

      PD: Creo que tengo el libro por casa, pero no en mi estantería. Si me acuerdo de buscarlo...

      PDD: ¿Has visto la serie de El ministerio del tiempo? Dejando de lado que tiene cero base en lo referente a viajes en el tiempo (quin desastre, me daba golpes contra la pared con sus explicaciones y las paradojas que no resolvían), en varios episodios salen autores como Bécquer, Lorca y Cervantes.

      Eliminar
  10. Hola!
    La verdad que no soy nada de leer poemarios, así que lo dejaré pasar. El otro libro no me acaba de convencer.
    Besitos :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Bé, tranquila, como ves a mí ninguno de los dos me ha convencido del todo, así que entiendo que no te los apuntes ;)

      Eliminar

"Sabes que has leído un buen libro cuando al cerrar la tapa después de haber leído la última página te sientes como si hubieras perdido a un amigo." Paul Sweeney