martes, 3 de abril de 2018

Saga Medianoche, Libro V: Balthazar, de Claudia Gray

Título: Balthazar
Nº de páginas: 352 págs.
Editorial: ESTRELLA POLAR
Lengua: Catalán
Encuadernación: Tapa blanda
ISBN: 9788499328768
Año edición: 2012
Plaza de edición: Barcelona
Traductora: Mariona Barrera Aguilera

Sinopsis:
Fa segles -des que es va convertir en vampir-, que en Balthazar no s'enamora. L'amic de la Bianca i en Lucas a l'Acadèmia Mitjanit té els seus motius per no permetre's una emoció tan humana, motius que es remunten als seus primers dies com a vampir. Però ara la Skye, la víctima del seu pitjor enemic, li despertarà sentiments que creia extingits i renunciarà al seu món de solitud per protegir-la.
En una història plena d'amor prohibit i suspens, un dels personatges més estimats de la sèrie Mitjanit, captivarà els lectors amb la seva lluita per superar el passat i seguir els designis del seu cor.

Por qué este título...
"La Skye es va girar per veure qui l'havia rescatada, i llavors va ofegar un crit. Un perfil robust destacava sobre la llum tènue del capvespre; allà hi havia un altre vampir, un que ella coneixia.
En va pronunciar el nom com un murmuri: Balthazar"

Opinión:
Impresión: Clichés por todas partes

No me gustó la saga Medianoche, entonces ¿por qué seguir martirizándome leyendo el spin-off (a parte de porque lo tenía en casa en papel)? Pues porque el protagonista iba a ser Balthazar, mi personaje favorito de la saga, el único con dos dedos de frente, así que tenía mucha curiosidad por saber más de él.

Empezaré diciendo que la historia se divide en dos líneas temporales. Por una parte, mediante largos flashbacks, conocemos el pasado de Balthazar: cómo era antes de transformarse en vampiro, cómo fue la transformación y cómo se las apañó después de eso. Esa sin duda ha sido la parte que más me ha gustado. Es corta, quizás un tercio del libro, pero es muy interesante, en especial porque vemos una gran evolución en Balthazar. Conocer su pasado, todo lo que sufrió me ha hecho entender mucho mejor a Balthazar y también a Charity.

Cuando leí Medianoche, me quejé que no entendía la relación entre Charity y Balthazar, pero gracias a este libro he podido comprenderlo todo y incluso Charity me ha causado simpatía. Esta parte ha sido la más dramática y te deja los sentimientos a flor de piel.

La otra línea temporal se sitúa en el presente, un par de meses después del último libro. Aquí comparten protagonismo Balthazar y Skye. Al parecer, esta ha desarrollado unos poderes especiales y ahora una horda de vampiros, conocidos por Balthazar la persigue. Esta línea temporal no me ha gustado nada. Pero nada, nada. Para empezar, la trama entorno a la que gira no me ha parecido muy bien construida. En teoría Balthazar está allí para proteger a Skye, pero que va a hacer él solo contra un grupo de vampiros. Balthazar se limita a quedarse cerca de Skye y a eso le llama "protegerla". Ni siquiera piensa en la posibilidad de llevarla lejos o un plan. Muy decepcionante.

Más cosas, Skye nunca me ha gustado. No sé, es un personaje que no lo veo, me parece que está de decoración y aquí no me ha convencido. Es muy inmadura, no piensa antes de actuar y tampoco hace gala de una gran inteligencia o profundidad de sentimientos. Además, es la encarnación de la princesa en apuros que necesita ser rescatada por un chico, al estilo La princesa prometida (aunque aquí no hay sátira). Sinceramente, me ha recordado mucho a Bianca.

Muestra de Balthazar celoso
Balthazar tampoco me ha gustado. Lo sé, me duele mucho decir esto, pero es verdad. Aquí vemos un Balthazar que no se parece en nada al que salía en los otros libros. Es la encarnación del chico sobreprotector y celoso. Trata a Skye como si fuera indefensa, tiene celos sin ningún fundamento, la vigila constantemente, no puede hacer nada sin su permiso,...y un largo etcétera. Por no hablar de la relación amorosa que surge de la nada. Mira, de Skye me lo puedo creer porque dice que le gustaba de antes, pero no sé qué ve Balthazar en ella tan de repente. Y no sé, el hecho de que Balthazar se haga pasar por profesor sustituto me parece una excusa para explotar el morbo profesor-alumna.

Muestra de que las chicas somos una inútiles damas en apuros que deben ser salvadas
Respecto a la trama, es como si cogierais todos los clichés sobre novela juvenil que existen y los intentarais meter todos a presión. A ver, no es que sea previsible, es que por cómo dicen las cosas, los pequeños detalles, algunas palabras clave, te ponen de sobreaviso de lo que pasará a continuación. Clichés como un baile, la novia del exnovio guapa y cabeza hueca, entrenamiento para defenderse que acaba con uno encima del otro, pareja encerrada en un armario,...Este tipo de cosas han hecho que la novela me pareciera previsible y además han dado lugar a escenas poco creíbles. SPOILER (subrayar para leerlo) Lo de que Balthazar prueba la sangre de Skye con una jeringuilla en la enfermería, teniendo en cuenta de que podría pasar cualquier cosa y que cualquier persona podría entrar en cualquier momento me ha parecido un soberana tontería. Podía hacerlo en casa¬¬ FIN SPOILER

Más cosas, volvemos a tener el síndrome de los padres ausentes, pero exagerado hasta el infinito. Los padres de Skye no están nunca. Pero nunca. Llegan tarde por la noche y se levantan más temprano que ella. Pero vamos a ver, ¿cuántas horas duermen estos señores? No se preocupan por ella en absoluto, ni siquiera cuando el director los manda a llamar. No podía faltar el cliché de "el novio en la cama y aparecen los padres", e incluso aquí ni siquiera aparecen, son una voz en off detrás de la puerta. Premio a los padres del año, de verdad que sí. ¡Y eso que perdieron un hijo! (esto no es spoiler) Fliping y mucho. Yo hubiera llamado a los servicios sociales porque esto es de juzgado de guardia.

Como ya comenté en Medianoche, la organización de los vampiros me parece de risa. En serio, no es creíble. No sé cómo no hemos descubierto a los vampiros porque son super descuidados: no les importa matar/morder delante de testigos, no importa quién sepa de la existencia de los vampiros, les cuenta a cualquiera todo lo que quieran saber sobre los vampiros,...Yo fliping otra vez. De verdad, en ese aspecto Crepúsculo estaba mucho mejor construido.

Más cosas con  las que he flipado: parece que a nadie le preocupa la existencia de los vampiros. A todos los que se enteran les choca un poco, pero luego lo aceptan como si nada, y no solo eso, no les importa ser amigos suyos o salir con ellos. Esa falta de reflexión acerca de la relación con un vampiro que ya me molestó con Bianca aquí me vuelve a cabrear. A ver, ¿eres consciente de que podría chuparte toda la sangre  matarte en un descuido? ¿Que si te muerde dos veces te convertirás en un vampiro? ¿Que es alguien que ha matado a otras personas, por muy bueno que sea ahora? ¿Que vivirá eternamente y tú envejecerás? No, no lo piensan.

Comentar también que aquí vuelve a tener importancia la trama relacionada con los fantasmas. Los poderes de Skye me han parecido muy interesantes, pero como ya pasó con Bianca, no se profundiza en el tema y se trata solo de pasada. Oh, y Lucas y Bianca salen, pero muy de refilón y casi no se sabe qué ha sido de ellos

En cuanto al final, decepcionante, como no, no solo porque sigue la misma línea que el libro, sino porque quedan bastantes cabos sueltos sobre la historia del presente y muchas cosas sin resolver, como si la autora fuera a sacar más libros si la historia tenía gancho. Se ve que quería hacer un Cassandra Clare. En caso de que saque más libros, tengo clarísimo que no me acercaré.

Una última cosa que quiero comentar es que he leído el libro en catalán (pese a haber leído el resto de la saga en castellano, pues me lo regalaron en este idioma). Ha sido una traducción aceptable, pese a que he encontrado algunas expresiones que no terminaban de sonar del todo bien, y no he tenido ningún problema al leerlo.

En conclusión un spin-off que parte de un buen personaje y un buen material y no solo lo desaprovecha totalmente sino que lo destroza. Está lleno de clichés, la trama es muy previsible, el romance instantáneo, la relación tóxica y hay poca profundidad. Tiene algunas partes que están bien, pero en general, no merece la pena. La autora debería haber hecho únicamente un libro corto sobre el pasado de Balthazar y punto. Una lástima.

Un último apunte es que pese, a mi visión negativa de la saga, estoy segura de qui si eres un lector que aún no te has adentrado en este tipo de literatura y no te conoces estos tópicos, te gustará, porque si los tópicos existen es porque tienen éxito.

Y ya para terminar, os dejo con mi avance en Goodreads:


PUNTUACIÓN...2/5!

Primeras Líneas...


26 comentarios:

  1. Leí este libro hace años, amo la saga inicial ya que fue una de las primeras que leí pero este libro no fue lo que imaginaba y apenas lo recuerdo pues han pasado muuuchos años así que no puedo decir mucho sobre los detalles que comentas.

    Besos =)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo también quedé enamorada de la saga la primera vez que la leí, pero la última relectura que he hecho me ha decepcionado mucho...Y de este libro, ya ves, esperaba un montón y también me ha decepcionado :/

      Eliminar
  2. ¡Hola, Laura! Viendo lo que comentabas de este libro en Goodreads, ya lo había descartado, pero quería leer tu reseña para conocer más en detalle todos los aspectos que te habían decepcionado.
    Por cierto, me encanta la portada en catalán ^^
    Dejándome de cosas superficiales, paso a comentar tu reseña :D
    Pues sí, ya que lo tenías, no perdías nada por darle una oportunidad y terminarlo aunque no te gustara.
    Vaya, me has sorprendido con lo de Charity, es decir, nunca pensé que su personaje pudiera generar sentimientos positivos. Y lo que Balthazar entiende por proteger... bueno, dejémoslo ahí, porque eso es no hacer prácticamente nada y arriesgarse a que suceda cualquier cosa.
    Entre lo antipático que parece Balthazar por lo que cuentas, lo de los padres ausentes, el poco cuidado que tienen los vampiros para ocultarse y que el libro en sí no tiene ni una cosa que me llame la atención, queda descartado al 100%.
    ¡Saludos! ;-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola Omaira!
      Pues sí, ya ves, una cosa positiva que tuvo el libro fue que entendí mucho el personaje de Charity y casi me llegó a caer bien...en cambio brutal, como ves.
      Uf, y sí, menuda decepción con lo de Balthazar ¬¬
      Jaja, mira si hubiera sido tal y como pensaba que sería te lo recomendaría, pero es que así ni en pintura, ha sido otra decepción enorme :/

      Un saludo de,
      una Laura decepcionada.

      Eliminar
  3. Hace un tiempo que dejé de lado este tipo de libros, un poco por lo que comentas. Tengo la sensación de que siguiendo una supuesta estela de éxito más o menos seguro, se despreocupan de demasiadas cosas. El estilo, los personajes demasiado parecidos (odio cuando no se diferencian al hablar en léxico y expresiones siendo de lugares dispares) y los clichés. Me da mucha rabia porque van hacia un público lector muy activo y tengo la sensación de que no se cuida a ese público, como si por pertenecer a un determinado género nos pudieran dar fast food.
    Besos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola MientrasLeo,
      sí, lo entiendo, también me he dado cuenta de que últimamente las novelas dirigidas a un público muy juvenil no se preocupan tanto por algunos aspectos, pero bueno, no por eso hay que renegar del género, no será por novelas mal escritas dirigidas a un público adulto...
      Eso sí, esta saga se ve que surgió del boom Crepúsculo y claro, hay un montón de aspectos que no se cuidaron. Pero esta novela ya es más reciente, y por eso tenía la esperanza (vana) de que la autora se hubiera corregido...pero ya ves que no. Una lástima.

      Eliminar
  4. No es una saga que me llamara la atención y viendo ahora tus impresiones... Demasiadas sagas ya parecidas. A ver cuándo empiezan a arriesgar de nuevo.
    Besotes!!

    ResponderEliminar
  5. ¡Hola!
    Cuando he leído Claudia Gray y 5,no me lo estaba creyendo
    Leo el primero hace mil años y no sabía que habían sacado ... ¡¡¡5!!!
    No me dijo nada el primero y por lo que veo no han ido mejorando, una pena
    Un saludo
    Yes, we can read together

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues sí, es eso, la relectura de Medianoche me ha dejado muy decepcionada, pero como este spin-off es más actual pensaba que la autora habría madurado...y no :/

      Eliminar
  6. Hola :)
    Esta es una saga a la que tengo curiosidad pero aun no me animo a leerla
    un beso

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Idò espero que no te animes porque no veas la decepción que me he llevado...

      Eliminar
  7. Hola!
    Como te comenté, en su momento leí estaba saga y tb esta novela añadida y bueno... Me gustó y decepcionó a partes iguales (?) Los dos primeros libros iban mas o menos bien pero la lió muchisimo con el final! Demasiado rebuscado y ridiculo para mi gusto. Y sí, definitivamente desaprovechó totalmente la historia de este personaje :(
    Una pena!
    Un Beso ^^

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Oh! ¡Alguien que leyó este libro! Coincido contigo en lo del final poco creíble y sobre este personaje, pues también coincido, Balthazar era mi favorito y daba mucho de sí, pero es que aquí se convierte en otro :/

      Un saludo,
      Laura.

      Eliminar
  8. Hola Laura! como te comenté en Facebook a mi en su momento me encantó. La saga Medianoche no me gusto totalmente pero le guardo cariño por haberla leído algo así como en mi adolescencia (? y bueno... fue mi primer historia de vampiros jajaja.
    Y Balthazar era mi personaje favorito, por eso el spin off me encantó, aunque no lo recuerdo del todo bien, leyendo todo lo que dices aquí creo que si lo releyera sentiría algo similar jajaja.
    Pero es de esos libros que no sé si releer para no arruinar ese lindo recuerdo que tengo.

    Un beso!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Idò ni se te ocurra releer estos libros. Yo los leí hace años y me encantaron, por eso los conseguí en papel e hice relectura...y me he llevado una gran decepción con todos, incluso con este, ¡y eso que como Balthazar también era mi personaje favorito! Así que mejor guarda el buen recuerdo que tienes. En mi caso, no es que la historia sea mala, es que he leído demasiado como para que me parezca buena :/

      Eliminar
  9. ¡Hola, Laura!

    Recuerdo que en su momento la saga Medianoche me gustó bastante, pero estoy segura de que ahora mi percepción no sería la misma. ¿Por qué? Porque, como tú bien dices, ya me he comido muchas novelas con la misma premisa, clichés, arquetipos, etc.

    El de Balthazar no llegué a leerlo, pero porque el final de la saga no me terminó de convencer y fue como, pues no me leo el spin-off. Balthazar tampoco me encandiló, supongo.

    Lamento que te hayas llevado un chasco con este libro :(

    Besos gatunos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Idò sí, es justo lo que dices, mi percepción no ha sido la misma y claro, por eso me ha decepcionado. En cuanto a Balthazar, pues en mi caso era un personaje que me había gustado mucho, pero aquí es completamente diferente y además trata un aspecto que no me gusta, yo pensaba que sería sobre su pasado y no :/

      Un saludo,
      Laura.

      Eliminar
  10. Ay Laura admiro tu empeño al terminar de leer estos libros y siento que te decepcionara tanto el libro de tu personaje favorito.
    Cada que leo tus reseñas me alegro enormemente no haber continuado la saga y mucho menos haberla comprado.
    Pregunta ¿leíste Los vampiros de Morganville?

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, pero solo leí la mitad de la saga porque me cansé. ¿Por qué?

      Eliminar
    2. Curiosidad xD porque también son de la misma época de Medianoche.
      Recuerdo que en su tiempo me gustaron mucho, ¿te gustaron?

      Eliminar
    3. Sí, recuerdo que en su momento me gustaron (no voy a hacer relectura ni en pintura, no sea que me pase como con esta saga), pero ya al final me daba la impresión de que estaban alargando por alargar y que ya no era lo mismo :/

      Eliminar
  11. ¡Hola!
    Pues de esta saga solo leí el primer libro y me aburrió, cuando lo leí ya había pasado su gran momentno así que supngo que para mí no fue ninguna novedad y no me interesó continuar. Me resultó muy juvenil y con muchos errores del tipo que comentas, celos, amores muy típicos y tormentosos, muchas hormonas... no era para mí.
    Siento que te decepcionara el personaje, también me ha pasado, que me encantase un secundario y luego leer su historia y que pierda mucha fuerza.
    ¡Saludos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Totalmente de acuerdo contigo. Cuando los leí la primera vez no tenía el bagaje lector de ahora, y claro...

      Eliminar
  12. ¡Hola, Laura! Bueno, lo prometido es deuda, y tal como te puse en mi blog, aquí estoy para leer tu reseña :D
    Momento superficial: me gusta muchísimo la portada de la edición catalana, aunque la española sigue el patrón de las anteriores, la catalana me parece muy elegante.
    A mí la saga ya sabes que me resultó entretenida y poco más, aunque a mí yo del pasado le flipó el 2º y 3º libro jajaj Pero coincido contigo en que "Balthazar" era el personaje que siempre destacó ^^
    Con lo del pasado de Balthazar yo no quedé del todo convencida. A ver, me gustaron esos capítulos, pero creo que se le debería haber sacado más partido a sus encontronazos con Charity y a los problemas que tuvo con ella a lo largo de las décadas. Algunas cosas eran relleno y me parecían descripciones que ni fu ni fa, cosa que no tenía sentido porque estaba claro que se podría haber centrado más todo en la tensión que había entre Balthazar y el resto del aquelarre hasta que los abandonó.
    También me causó simpatía Charity, de hecho, no esperaba que hubiera sido tan torturada y que hubieran incluso abusado de ella siendo tan niña. En ese sentido, creo que Balthazar podría haber actuado y ayudarla, aunque ello supusiera que acabaran con él...
    Lo de que Balthazar no huyera con Skye yo lo vi normal, se supone que los vampiros iban a seguirlos donde fueran y ella tampoco es que quisiera abandonar a sus padres así como así (aunque ellos pasaran de ella).
    En cuanto a lo de qué iba a hacer él solo contra los otros vampiros, pues la verdad es que no se le daba mal luchar y creo que, hasta la recta final, él no pensó que fueran a venir hordas de vampiros y por eso creyó que él podría ir cargándose a los que aparecieran.
    No vi a Skye tan princesita en apuros. Desde mi punto de vista, era espabilada para intentar huir y valiente cuando le tocaba enfrentarse a los malos. No gritaba "Balthazar, vennnnnn" cada vez que la atacaban. El fallo de Bianca era que ella sabía de qué iba todo y, aún así, cometía imprudencias.
    Por cierto, estoy viendo mi otro comentario en esta entrada y me mandaría a callar a mí misma, no sé por qué estaba tan convencida de descartarlo a pesar de tu reseña xD
    Me centro...
    Idem con lo de los padres. Era sospechoso lo mucho que se ausentaban y cómo les importaba un carajo qué hacía Skye durante todo el día.
    Laura... ¿para qué querías que me pasara por aquí si no tengo nada que discutirte? jajajja En verdad, tampoco pensamos tan diferente. Veo que en su momento también estabas de acuerdo conmigo en que quedaron muchos cabos sueltos, así que el final fue abierto también para ti. Creo que la autora no se adentró en los poderes de Skye porque realmente se planteaba seguir con la saga, pero luego hizo como Stephenie Meyer y pasó (Meyer dio hasta los títulos de la secuela de "La huésped" y me haré vieja esperando esas continuaciones que no tiene pinta de que vayan a existir -.-).
    Me da que la única diferencia entre tú y yo es que yo no vi tóxica la relación de Skye y Balthazar. A mí me agradó cómo se fueron enamorando y sí que noté la atracción. Lo de moderla y blablablá... bah, fijo que si sales con un vampiro buenorro y estás en pleno apogeo de atracción y pasión no piensas todo eso de que si te desangras y de que si te puedes convertir, por eso no veo raro que fuera temeraria en ese sentido jajajja
    Y nada, me ha gustado releer tu entrada en la actualidad :D
    ¡Saludos y feliz semana! ;-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Hola, Omaira! ¡Gracias por tu tocho-comentario y por pasarte de nuevo por aquí!
      1. Trobes? No sé, la portada catalana no me parece nada especial.
      2. Me he divertido leyendo tu comentario, pese a que no tengo mucho que responderte. Me parece a mí que con este libro ha pasado como con El campamento: las dos pensamos lo mismo, pero diferimos en la intensidad, en este caso, para mí lo bueno del libro no es para tanto y lo malo es terrible, mientras que a ti te pasa lo contrario.
      3. Bueno, lo de ver tóxica o no la relación me parece una diferencia importante, pues es gran parte de la trama.
      Encantada de ver leído tus argumentos y opiniones más a fondo^^

      Eliminar

"Sabes que has leído un buen libro cuando al cerrar la tapa después de haber leído la última página te sientes como si hubieras perdido a un amigo." Paul Sweeney